Rente is slavernij voor de armen!

Uit: Nieuwe Politiek (2003)

"Als je geld op de bank zet, ontvang je rente. Deze ligt vaak 3% of meer boven de inflatie. Dit is in strijd met alle natuurlijke processen.

Als rijke mensen positieve rente krijgen over hun geld, dan moet die rente door anderen opgebracht worden. De rentelasten worden verhaald op de mensen die geen geld hebben. Dat zijn de armen en de kleine ondernemers. Zij zijn dus de slaven van de rijken.

Hoe absurd het rentesysteem is, blijkt uit het volgende voorbeeld. Stel dat iemand in het jaar 0 één euro op een bank zou hebben gezet tegen 1% rente per jaar boven de inflatie. Dan zou zijn kapitaal ieder jaar 1,01 keer zo groot zijn geworden. In 2003 zou diegene 1,01 tot de 2002e macht aan geld hebben. Volgens mijn rekenmachine is dat ruim 448 miljoen (448.115.857,77) euro. Bij 3% boven inflatie wordt het bedrag: 50.133.019.142.056.800 miljard euro. Genoeg om de gehele aarde te kopen."

In dit hoofdstuk wordt gekeken naar de ontwrichtende uitwerking van de positieve rente op onze samenleving. Conclusie: De moslims, die geen rente mogen vragen, zijn bepaald niet achterlijk. Rente is slavernij voor de armen!

Positieve rente is slavernij:

Als je geld op de bank zet, ontvang je rente. Deze ligt vaak 3% of meer boven de inflatie. Dit is in strijd met alle natuurlijke processen.

Als de rente 5% per jaar bedraagt, en de waarde van het geld neemt met 2% per jaar af, dan is de reële rente 5% - 2% = 3% positief.

Positieve rente is de rente boven de inflatie. Negatieve rente is de rente onder de inflatie.

In de westerse landen kennen we alleen positieve rente en spreken we meestal van rente. Moslims mogen geen rente vragen. Bij 2% inflatie per jaar is hun reële rente 0% - 2% = -2% negatief. Zij ontvangen dus negatieve rente.

Als je een appelboom hebt, kun je appels oogsten. Als je meer appels oogst dan je kunt opeten, kun je ze sparen. Dan moet je geld uitgeven (bijvoorbeeld aan een koelcel) om die appels te bewaren. Na een jaar is er nauwelijks iets van over. En dit geldt voor alle natuurlijke rijkdommen. Alles slinkt met de tijd. Alleen het geld groeit door de positieve rente.

Stel je eens voor dat Jan, enig kind van rijke ouders, op 20 jarige leeftijd 500 miljoen euro erft. Jan heeft geen zin om zich druk te maken. Daarom zet hij zijn geld veilig op de bank tegen een rente van ca. 5% bij een inflatie van 2%. Dan is zijn reële rente 5%-2% = 3%. Dan krijgt hij jaarlijks 3% van 500 miljoen euro = 15 miljoen euro. Laten we stellen, dat Jan bescheiden behoeften heeft en 'slechts' 2 miljoen euro per jaar uitgeeft. Dan stijgt zijn kapitaal in het eerste jaar met 13 miljoen, in het volgende jaar met 13 miljoen + 3% van 13 miljoen. Jaarlijks stijgt zijn kapitaal met 1.03 tot de macht x maal 13 miljoen. Hierbij is x het aantal jaren dat de som loopt. Na 10 jaar stijgt het kapitaal met 1.039 maal 13 miljoen is: 16,96 miljoen. Dat is dus de stijging in het 10e jaar. In deze 10 jaar is zijn kapitaal gestegen tot 649 miljoen. Bovendien heeft hij in deze 10 jaar 10 keer 2 miljoen uitgegeven. Hij heeft dus 169 miljoen ontvangen, gecorrigeerd voor inflatie. (649 miljoen - 500 miljoen + 20 miljoen = 169 miljoen.)

Waar komt dit geld vandaan? Van de mensen die opdraaien voor de rente. Dat zijn degenen die meer rente betalen dan ze ontvangen. Dat zijn dus mensen met veel schulden en mensen die niets hebben: De armen. Waarom zouden de armen harder moeten werken om de rijken nog rijker te maken? En als ons systeem dit doet, is ons systeem dan niet gebaseerd op slavernij voor de armen? Is positieve rente geen slavernij voor de armen?

Rechtse mensen stellen vaak, dat mensen die harder werken daarvoor een grotere beloning moeten ontvangen. Kijk je naar het beleid van rechtse regeringen, dan zien we bevoordeling van mensen met veel geld. Hoe meer je hebt, hoe meer je er bij krijgt zonder er iets voor te hoeven doen. De socialisten zijn eerlijker. Deze stellen, dat de mensen die lange dagen maken, zwaar en vies werk doen, en hun lichaam veel te vroeg verslijten, te laag betaald worden, bestolen worden door de rijken en een veel grotere beloning zouden moeten ontvangen. De meeste grote politieke partijen steunen het rentesysteem en zijn medeplichtig aan het in stand houden van een systeem van slavernij.

Geld is een symbool:

Het geld is een symbool voor de door ons geproduceerde goederen en diensten. Er mag alleen meer geld komen, als de waarde van onze goederen en diensten stijgt. Neemt de hoeveelheid geld toe, terwijl de goederen en diensten gelijk blijven of dalen, dan neemt de waarde van het geld af. Dat noemt men inflatie.

Als rijke mensen positieve rente krijgen over hun geld, dan moet die rente door anderen opgebracht worden. De rentelasten worden verhaald op de mensen die geen geld hebben. Dat zijn de armen en de kleine ondernemers. Zij zijn dus de slaven van de rijken.

Hoe absurd het rentesysteem is, blijkt uit het volgende voorbeeld. Stel dat iemand in het jaar 0 één euro op een bank zou hebben gezet tegen 1% rente per jaar boven de inflatie. Dan zou zijn kapitaal ieder jaar 1,01 keer zo groot zijn geworden. In 2003 zou diegene 1,01 tot de 2002e macht aan geld hebben. Volgens mijn rekenmachine is dat ruim 448 miljoen (448.115.857,77) euro. Bij 3% boven inflatie wordt het bedrag: 50.133.019.142.056.800 miljard euro. Genoeg om de gehele aarde te kopen.

Zoals je zult begrijpen, KAN DIT NIET. Het rentesysteem gaat dwars tegen alle natuurlijke processen in. Door het rentesysteem worden rijke families steeds rijker en machtiger, tenzij erfgenamen het familiekapitaal verkwanselen. Een goed voorbeeld van extreem rijke familie's zijn de Rockefellers en de Kennedy's in de USA.

Door het systeem van positieve rente stapelen de rijkdommen zich op bij de rijken. De armen houden steeds minder over. Uiteindelijk gaat dat fout. Dan worden de armen wanhopig en worden ze politieke extremisten. Ze kiezen dan voor links of rechts. Als ze voor extreem links kiezen, krijgen we een revolutie. Zoals in Frankrijk 1789 en in Rusland 1917. Als ze voor extreem rechts kiezen, krijgen we Nazisme (Duitsland 1933) of neofascisme. Als men kiest voor extreem links, dan wordt in eigen land orde op zaken gesteld. Men executeert de rijken en confisqeert hun bezittingen. Kiest men voor extreem rechts, dan probeert men de problemen af te schuiven op mensen die nog armer en zwakker zijn. Bijvoorbeeld de Joden (1933-1945) of de buitenlanders en Moslims. Als dat dan niet blijkt te helpen, gaat men roven bij de buurlanden (Duitsland 1935-1945).

Oude wijsheid:

Vroeger waren er wijze mensen, die de hebzucht van de domme mensen probeerden te beteugelen met religie. De oude Joden, de Moslims, de Zarathoestriërs en diverse Christelijke groeperingen verboden het vragen van rente. Het systeem van positieve rente is feitelijk een systeem van georganiseerde criminaliteit, waarmee de rijken de armen bestelen.

In de jaren tachtig van de 20e eeuw was er een sterke economische groei. Die groei had men kunnen gebruiken voor het saneren van de staatsschuld. Inplaats daarvan verlaagden rechtse regeringen de belasting voor de rijken. De staat moet dan geld lenen van de rijken tegen hoge rente. De rentekosten verhaalt men op de armen. Het gevolg hiervan: een verpauperde maatschappij met toenemende polarisatie tussen diverse bevolkingsgroepen.

Hier boven staat een overzicht van de balans van de USA. Tijdens Republikeinse regeringen is er een begrotingstekort. Bij de Democraat Clinton was er enige tijd een begrotingsoverschot. De Republikeinen vinden het heel normaal om de belastingen van de rijken te verlagen en dan tegen hoge rente geld te lenen van diezelfde rijken. De rentekosten verhaalt men dan op de armen.

Dit is een steeds weerkerend patroon in de westerse samenleving sinds het begin van de industriele revolutie. Na een korte periode van bloei ontstaat er een concentratie van geld en productiemiddelen bij een kleine elite. Door rente-inkomsten zuigen deze de armen steeds verder uit, totdat het misgaat. Dan krijgt men een oorlog of een revolutie.

Sinds de tweede wereldoorlog hebben we zo’n crisis lang uit kunnen stellen, door een koude oorlog te voeren en door gigantische kapitalen te verspillen aan de oorlog in Vietnam. Maar nu zijn we toch opnieuw het punt genaderd waarop de samenleving voor een nieuwe ramp staat.

Oude Chinese wijsheid:

In het oude China (en ook in onze moderne maatschappij) vergeleek men de bevolking met een pyramide. Aan de basis staan veel arme mensen. Aan de top staan weinig rijke mensen. Het aantal mensen in een maatschappelijke klasse neemt af naarmate de rijkdom toeneemt.

De Chinezen waren van mening, dat men de arme mensen moet voeden. Zij zijn de basis van de pyramide. En als de basis verzwakt, stort de pyramide in. Dan krijg je maatschappelijke chaos, revolutie, burgeroorlog of een staatsgreep.

Als de rijken steeds rijker worden, wordt de top van de pyramide steeds zwaarder. Als de armen steeds armer worden, wordt de basis van de pyramide steeds smaller en zwakker.

De bovenstaande figuren stellen allebei een gebouw voor. Welk gebouw is stabieler en zal langer blijven bestaan, de linker of de rechter?

De linker figuur stelt een samenleving voor, waarin de armen (de basis) goed gevoed worden en waarin de rijken (de top) in hun macht en rijkdom beperkt worden. Dat zijn samenlevingen zoals van Drees en Den Uyl. De rechter figuur stelt een samenleving voor, waarin de armen worden uitgezogen ten gunste van de rijken. Dan hebben we het over de maatschappijen van Lubbers (Nederland), Reagan (USA), Thatcher (Groot Brittanië) en anno 2003 de maatschappij van Bush en Balkenende. Dan hebben we het ook over de meeste landen in Latijns-amerika, waar de rijkste 5% soms 90% van de bezittingen hebben, en de armste 50% minder dan 5% van de bezittingen. Zo'n systeem is topzwaar en kan niet functioneren.

Rente is diefstal c.q. afpersing:

De meeste mensen beschouwen het rente-systeem als de normaalste zaak van de wereld. Men weigert er goed over na te denken. Men is er mee opgegroeid en er aan gewend. Maar het feit dat wij crimineel zijn opgevoed, maakt georganiseerde criminaliteit nog niet tot iets verhevens. De Nazi's vonden het uitroeien van de Joden de normaalste zaak van de wereld. Onze voorouders vonden de handel in zwarte slaven heel normaal. Mensen die rijk werden in de slavenhandel waren heel trots op hun eigen slimheid. De opvattingen en gewoonten van criminele apen maken onrecht niet recht.

Sommige mensen menen: 'Een slimme ondernemer moet in staat zijn om geleend geld zodanig te investeren, dat hij er meer inkomen uithaalt, dan hij aan rente moet betalen.' De mensen die dit beweren, hebben meestal zelf geld geleend, hebben rente betaald en zijn rijk geworden. Zij bejubelen het criminele systeem dat hun voordeel heeft gebracht.

De bovenstaande stelling is helemaal juist. De mensen die het bovenstaande onderschrijven, helpen de rijken bij het bestelen van de armen. Men bekent hiermee, dat men medeplichtig is aan een systeem van diefstal en afpersing.

Als je geld leent van een rijke en daarover rente betaalt, dan wordt de rente een kostenpost van je bedrijf. Dan bereken je de rentekosten door in de prijs van je produkten of diensten. Dat doen je afnemers ook, tenzij ze dat niet kunnen. Degenen die dat niet kunnen, zijn de armen. Zij worden bestolen en afgeperst. Het rentesysteem is dus een georganiseerd systeem van diefstal en afpersing, waarbij de rijken de armen laten opdraaien voor hun rente. Dat is niets anders dan slavernij.

Als dit systeem goed zou functioneren, zou ik er niet in deze sterke bewoordingen over schrijven. Feit is, dat het rentesysteem leidt tot een instabiele economie, dat periodiek sociale rampen veroorzaakt. Rampen zoals wereldoorlogen en revoluties.

Uitzuigen van de derde wereld:

De West-europese landen zijn rijk geworden door uitbuiting van de lokale bevolking van hun koloniën. Na WO II hebben de koloniën zich bevrijd van politieke overheersing, maar niet van economische uitbuiting. De rijkdommen -die wij gestolen hebben van de derde wereld- hebben we uitgeleend aan de derde wereld tegen een hoge rente. Een groot deel van de produktie van de derde wereld gaat onmiddelijk naar het rijke westen. Daardoor zijn bij ons de economische problemen verzacht. Bovendien kunnen we met financiele druk (via bijvoorbeeld het IMF) arme landen tegen elkaar uitspelen, en zo prijzen van grondstoffen van die landen kunstmatig laag houden. Hierdoor verdwijnt een veel groter deel van hun inkomen naar de bankrekeningen van de westerse rijken.

Wie draaien op voor de rentelasten?

Vooral de armste landen. In de armste landen heerst voortdurend een revolutionair klimaat, dat men probeert te beheersen met huurlingen en westerse wapens. Dat is een andere manier om arme landen arm te houden. Wij steunen een dief en moordenaar, zodat we wapens kunnen verkopen, zodat deze dief met onze wapens zijn landgenoten kan uitplunderen en als slaaf voor ons kan laten werken. Mobutu in Zaïre (tegenwoordig Congo) was daar een goed voorbeeld van.

Uiteraard kan dit niet goed blijven gaan. De rijken zijn nu zo rijk geworden, dat we de rente niet meer kunnen betalen. Dat geldt sterk voor Afrika, Azië, Oost-europa en Latijns-amerika. Maar ook in West-europa en Noord-amerika lopen de problemen uit de hand. De enige rationele oplossing is het systematisch weghalen van geld bij de rijken en het investeren van dit geld in een betere samenleving. Doen we dat niet snel, dan breken er binnenkort overal ter wereld revoluties en burgeroorlogen uit. Als dit eenmaal gebeurt, grijpen de oorlogen als een epidemie om zich heen en eindigt onze samenleving in een orgie van geweld, waarbij WO II verbleekt.

Daarbij dienen we het volgende goed in het oog te houden. Het is vrij gemakkelijk om virussen genetisch te manipuleren. Een Japanse sekte heeft al geprobeerd om aanhangers als ontwikkelingsmedewerkers naar Afrika te sturen met de opdracht om het Ebola-virus naar Japan te brengen. Als er ergens ter wereld één wanhopig mens besluit tot de inzet van een genetisch gemanipuleerd virus, dan is het met ons gedaan. Zeker met geestelijk ontwikkelde mensen. Als de mensheid zo’n ramp overleeft, vallen we vermoedelijk terug tot een middeleeuwse feodale samenleving. In zo’n samenleving is geen plaats voor betweters en wijsneuzen, wel voor vechtersbazen en hielenlikkers.

Rente verbieden:

Stel dat we het vragen en betalen van rente zouden verbieden, zoals de oude religies vroeger deden. Wat zouden de rijken dan met hun geld doen? Ze zouden het NIET op de bank zetten, want de bank zou geld vragen voor het bewaren van hun geld. Als ze het zouden willen verzekeren tegen diefstal, zouden ze verzekeringspremie moeten betalen. In zo'n systeem kost het bezit van geld gewoon heel veel geld.

Vermoedelijk zou men het investeren in bedrijven van anderen. Men zou aandelen kopen. Groeit het bedrijf waarin zij aandelen hebben, dan groeit hun rijkdom. Gaat het slecht met het bedrijf, dan vermindert hun rijkdom. Gaat het bedrijf failliet, dan zijn ze hun geld kwijt. Op die manier groeit en krimpt hun geld tegelijk met de echte economie. In het rentesysteem groeit het geld van de rijken gewoon door in een krimpende economie. Dat is tegennatuurlijk en zorgt voor inflatie en destabilisatie van het economisch systeem. De armen betalen hiervoor de prijs.

Het verbieden van rente heeft veel voordelen voor mensen die een bedrijf willen beginnen. Een groot deel van de startende ondernemers gaat binnen vier jaar failliet en blijft dan met grote schulden zitten. Dat zij failliet gaan ligt in veel gevallen NIET aan de ondernemers, maar aan omstandigheden waarop ze nauwelijks invloed uit kunnen oefenen. Zij krijgen GEEN beloning in overeenstemming met hun inzet en arbeid. Banken willen startende ondernemers NIET van geld voorzien, tenzij ze kunnen aantonen dat ze dat geld niet nodig hebben.

Als het vragen en betalen van rente verboden wordt, moeten rijken op zoek naar investeringen. Zij zullen zich persoonlijk moeten verdiepen in plannen van startende ondernemers. En als het fout gaat met de onderneming, zijn zij hun geld kwijt en de ondernemer zijn tijd en energie. Dat lijkt mij een eerlijke verdeling van de risico's.

Verzadigde markt economie:

In de economieboekjes staat meestal deze definitie van economie: Economie houdt zich bezig met de efficiënte verdeling van schaarse produktiemiddelen. Produktie-middelen zijn middelen die men nodig heeft om te produceren: land, grondstoffen, energie, gereedschap en machines, mensen, etcetera. Vervolgens splitsen de meningen zich in kapitalistisch en communistisch. Volgens kapitalisten kun je de verdeling van schaarse middelen beter overlaten aan individualistische piraten, rovers en ander gespuis. Deze lieden hebben de USA groot gemaakt. Volgens communisten kun je de verdeling van schaarse middelen beter overlaten aan een coöperatie van criminelen en moordenaars, zoals de Socialistische Partij in communistisch Rusland.

Je kunt ook de definitie van economie ter discussie stellen. De hiervoor genoemde definitie stamt uit de 19e eeuw. Toen waren de produktiemiddelen schaars en waren de markten onverzadigbaar. Tegenwoordig zijn de meeste produktiemiddelen niet schaars meer en zijn de markten verzadigd.

Kapitalisme en communisme behoren tot de onverzadigde markt economieën en zijn gericht op snelle expansie, om de behoeften van de bevolking te dekken. Inmiddels hebben we geen tekort meer aan brood, groente, fietsen, gloeilampen, servies, schoenen, kleding, etc. We komen om in de spullen. Waar we wel behoefte aan hebben zijn: rust, schone lucht, zuiver water, etc. Deze krijgen we niet door steeds meer fabrieken te bouwen, wegen aan te leggen, werk te scheppen. Rust en een schoon milieu krijgen we door minder te doen.

In een onverzadigde markt economie is er vraag naar produkten en diensten. Ondernemers investeren tijd en geld in de produktie van die dingen en verdienen daaraan. Rente betalen ze aan de rijken, die zo nog rijker worden.

Op een gegeven moment raken de markten verzadigd. Men kan niet meer vragen wat men wilt. Men moet de prijzen verlagen om te kunnen concureren. Dat kan alleen door de lonen te beperken. In een onverzadigde markt economie is dat moeilijk. Want dan stappen de werknemers over naar een ander bedrijf.

Als de markten verzadigd zijn, ontstaat er werkloosheid. Dat kan voorkomen worden door de arbeidstijden te verminderen. Maar dat willen de werkgevers niet. Want dan moeten ze hogere lonen betalen en maken ze minder winst. En ze moeten veel winst maken, anders kunnen ze de rijken geen rente betalen.

Als er eenmaal werkloosheid is, valt er vraag weg. Want werklozen hebben geen of veel minder geld te besteden. Dan krimpen de markten nog verder en stijgt de overproduktie. Daardoor dalen de prijzen (prijsconcurrentie) en wordt de produktie gesaneerd (nog meer werkloosheid). Ondertussen gaan de rentebetalingen aan de rijken gewoon door.

De rijkdom van de rijken neemt toe door de rentebetalingen, zelfs als de economie krimpt.

In een krimpende economie worden de armen extra zwaar belast, omdat men gewoon doorgaat met rentebetaling aan de rijken.

De overheid als geldpomp:

Hier kan de overheid wat aan doen. De overheid kan zich opstellen als een geldpomp. Zij kan geld wegpompen bij de rijken (door belastingen, beperking van erfrecht, kapitaalbelasting). Met dit geld kan zij het onderwijs verbeteren, sociaal-maatschappelijk werk scheppen, de gezondheidszorg voor de armen en de middenklasse verbeteren, de infrastructuur verbeteren, etc. Met dit soort activiteiten kan de overheid de economie overeind houden en zorgen voor werkgelegenheid en een betere maatschappij. Dit is in essentie het beleid dat Den Uyl in Nederland in de jaren zeventig van de 20e eeuw gevoerd heeft.

Helaas kwamen na Den Uyl Wiegel (VVD) en van Agt (CDA) aan de leiding. Zij gingen door met rondpompen van geld. Maar zij wenden het niet aan voor nuttige dingen, maar voor subsidie aan bedrijven van hun vriendjes. Zo kregen we bijvoorbeeld de RSV en Ogem affaire. Miljarden hebben ze verspild aan het kunstmatig in leven houden van failliete bedrijven, enkel en alleen omdat hun vriendjes (de directieleden) niet werkloos mochten worden.

Notabene! Het financieringstekort en de staatsschuld van Nederland worden vaak toegeschreven aan het beleid van Den Uyl. Maar de staatsschuld is uit de hand gelopen tijdens de kabinetten Lubbers I en II. Tijdens een periode van ongekende groei van de wereldeconomie (1982-1988) lieten deze kabinetten van CDA en VVD de staatsschuld verder oplopen, ondermeer door belastingverlaging voor de rijken. Het kabinet Den Uyl daarentegen sloot de kolenmijnen in Limburg, terwijl daar de achterban van de PvdA werkte. Den Uyl riskeerde het verlies van veel stemmen, en bespaarde daarmee de schatkist tientallen miljarden. België, Duitsland, Frankrijk en Groot Brittanië hebben de kolenmijnen veel later of nog steeds niet gesaneerd. Dit heeft ze tientallen miljarden gekost.

In 1980 kwam in de USA Ronald Reagan aan de macht. Ronald Reagan voerde hetzelfde economische beleid als in de jaren '20: belasting verlaging voor de rijken. (Voor details zie Ravi Batra, the great depression of 1990, New York 1987.) In Groot Brittanië kwam Thatcher, in Duitsland Kohl en in Nederland Lubbers. In essentie voerden zij hetzelfde beleid: de rijken werden systematisch rijker gemaakt, ondermeer door belastingverlaging. De armen werden steeds verder uitgeknepen en alle voorzieningen die een land sterk maken, werden uitgehold. Op onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, sociale voorzieningen, etc. werd sterk bezuinigd. Nederland gaf in die periode in percentage van het Bruto Nationaal Produkt minder uit aan onderwijs dan diverse Afrikaanse landen.

De overheid kan zich opstellen als een geldpomp. Zij kan geld wegpompen bij de rijken door belastingen, beperking van erfrecht en door kapitaalbelasting.

Graaitax:

We kunnen de progressieve inkomstenbelastingheffing uitbreiden. Bijvoorbeeld door op onderstaande wijze een Graaitax in te voeren.

Inkomen boven	inkomsten belasting
€ 150.000	60%
€ 500.000	70%
€ 5.000.000	80%
€ 50.000.000	90%
€ 100.000.000	95%
€ 500.000.000	99%

Veel kiezers zul je met een dergelijke belastingheffing niet verliezen. Je voorkomt wel extreme groei van kapitaal en macht in een klein aantal familie's.

We kunnen ook het erfrecht beperken. We kunnen bijvoorbeeld wettelijk vastleggen, dat één persoon nooit meer dan tien miljoen euro mag erven. Mensen die tijdens hun leven honderd miljoen euro verdienen, kunnen hun geld dan schenken aan een stichting met een algemeen maatschappelijk nut.

Tenslotte kunnen we de kapitaalbelasting verhogen. We kunnen de eerste 400.000 euro vrij stellen van kapitaalbelasting. Mensen die hun leven hard gewerkt hebben om een mooi huis te kunnen bezitten, worden op die manier ontzien. Voor grotere vermogens kan een progressieve schaal worden opgezet. Bijvoorbeeld:

kapitaal boven	belasting per jaar
€ 400.000	0,5%
€ 1.000.000	1%
€ 10.000.000	1,5%
€ 50.000.000	2%
€ 100.000.000	2,5%
€ 500.000.000	3%
€ 1.000.000.000	3,5%
€ 5.000.000.000	4%

Uiteraard zijn dit soort maatregelen schadelijk als de EU ze in haar eentje neemt. Dit soort maatregelen dienen in de VN genomen te worden. Probleem hierbij is, dat we deze maatregelen niet gemakkelijk aangenomen krijgen in de VN. Als ze aangenomen worden, heeft de VN geen macht om naleving af te dwingen.

Na de eerste wereldoorlog werd de Volkerenbond opgericht. Deze was niet bij machte om Groot Brittanië en Frankrijk in te tomen. Daardoor ontstond een crisis in Duitsland, waardoor Hitler aan de macht kwam. Toen bleek de Volkerenbond niet in staat om Hitler tegen te houden.

Na de tweede wereldoorlog werd de VN opgericht. Deze is niet bij machte om een fatsoenlijk economisch beleid af te dwingen. Het wordt steeds moeilijker om een enorme sociale ramp af te wenden. Transformatie van ons egoïsme is dringend noodzakelijk.

 

Andreas

 

Ik ben beschikbaar voor brainstorm-sessies, lezingen en seminars. Klik hier voor meer informatie