Staat der Nederlanden
verkracht autistische jongen van 16

Dagblad van het noorden, 22 april 2006:
Een 16-jarige jongen werd door een TBS-er verkracht in jeugdgevangenis Het Poortje. De jongen zat er niet als crimineel maar omdat hij thuis niet te handhaven was.
Landsadvocaat Veldhuis namens de Staat der Nederlanden: Er is geen geestelijke schade toegebracht aan het slachtoffer.

Samenvatting:

Al tientallen jaren worden jongeren uit probleemgezinnen en jongeren die aan de zorg van de staat zijn toevertrouwd verwaarloosd en mishandeld door de Staat der Nederlanden. Daarbij schendt de Staat der Nederlanden het internationaal recht en de rechten van de mens. Wanneer dit naar buiten komt, weigert de Staat der Nederlanden haar verantwoordelijkheid te nemen. Bij monde van de landsadvocaat Veldhuis: "De Staat der Nederlanden is niet aansprakelijk en niet verantwoordelijk. Er is geen geestelijke schade toegebracht aan het slachtoffer."

Advocaten verzieken de samenleving:

Jongeren hebben geen geest dus kunnen ze ook geen geestelijke schade lijden, zo meent de Staat der Nederlanden blijkbaar. Ik denk daar anders over. Te stellen dat een slachtoffer van verkrachting geen geestelijke schade heeft geleden, is feitelijk gelijk te stellen aan geestelijke verkrachting. Ik stel bij deze vast, dat de Staat der Nederlanden schuldig is aan een misselijk makende geestelijke verkrachting van een weerloos slachtoffer. Een samenleving die dit tolereert is naar mijn mening in moreel opzicht niet beter dan de samenleving van Nazi-duitsland.

Naar mijn mening dient de landsadvocaat Veldhuis geschorst te worden als advocaat. Een advocaat die zich zo uitlaat over een slachtoffer van verkrachting, bezoedelt de nederlandse orde van advocaten. Maar misschien is deze orde van mening dat er bij hun niets meer te bezoedelen valt.

De nederlandse orde van advocaten is feitelijk een kartel, dat de kosten van advocatuur extreem hoog houdt. Daarbij is er sprake van een zeer scheef getrokken prijs/prestatie verhouding. Feitelijk worden we afgeperst door de advocatuur. Je kunt geen recht krijgen in nederland zonder een advocaat. Deze advocaten brengen echter een dermate hoog uurloon in rekening, dat de baten van een juridische procedure vaak niet opwegen tegen de kosten. Als gevolg daarvan zien veel mensen af van hun rechten.

Als men een loodgieter inhuurt, kan men een bepaald resultaat verwachten. Daarbij is het loon van een goede loodgieter gematigd. Huurt men een advocaat in, dan kan men vooral een torenhoge rekening verwachten. Met het resultaat zijn weinig mensen gelukkig. Ook is er nooit zicht op hoe lang een procedure gaat duren en hoe hoog de uiteindelijke kosten zullen zijn. Vergelijkt men de prijs/prestatie verhouding van een loodgieter met die van een advocaat, dan kom je snel tot de conclusie dat je het inhuren van een advocaat beter kunt vermijden. Als je gelijk wilt hebben, kun je beter iemand uit Albanië laten overkomen om een tegenstander af te schieten. Veel goedkoper en veel grotere kans op resultaat. Als je recht wilt hebben, moet je helemaal afzien van een advocaat. Het eerste wat advocaten tijdens hun studie hebben geleerd, is dat er niet zoiets bestaat als recht krijgen. De nederlandse "rechtsstaat" is feitelijk een criminele samenzwering om ons van onze rechten te beroven.

Van een groep mensen (advocaten) die zoveel verdienen, mag men op zijn minst verwachten, dat zij ten alle tijde het goede voorbeeld geven. Of dat zij ten minste tijdens het uitoefenen van hun beroep het goede voorbeeld geven. "Noblesse oblige!" zoals voormalig premier Kok ooit zei, in een iets anders context.

De landsadvocaat Veldhuis is blijkbaar sociaal te dom om dit te begrijpen. Zoals hij zich uitlaat over een verkracht slachtoffer, die nota bene verkracht werd terwijl hij aan de zorg van de Staat der Nederlanden was toevertrouwd, vind ik weerzinwekkend. Naar mijn mening is hij een rotte appel in de nederlandse orde van advocaten. Zo'n appel dient men te verwijderen, voordat deze de hele mand met appels aansteekt. De Staat der Nederlanden dient iedere samenwerking met deze advocaat onmiddelijk te verbreken. Maar dat is naar mijn mening nog onvoldoende.

Veldhuis heeft als landsadvocaat de Staat der Nederlanden reputatieschade toegebracht. Naar mijn mening dient de Staat der Nederlanden een civiel rechterlijke procedure tegen dit sujet te beginnen en hem financieel aansprakelijk te stellen voor de geleden reputatieschade.

Jeugdzorg is crimineel:

De Jeugdzorg als systeem is crimineel. Veel mensen die werken in de jeudzorg doen hun uiterste best om de schade zoveel mogelijk te beperken. De oorzaak en de schuld ligt bij de politiek. Politici zijn niet echt geinteresseerd in jeugdzorg, omdat jongeren geen kiezers zijn. Ze hebben geen stemrecht, DUS zijn ze niet interessant. Waarom is er nog geen parlementaire enquete naar de jeugdzorg?

Ik ben zelf een slachtoffer van jeugdzorg, dus ik weet waarover ik spreek. Van 1966 tot 1982 stond ik onder voogdij van de Staat der Nederlanden, omdat mijn ouders niet in staat waren deze verantwoordelijkheid te dragen. Daarbij ben ik regelmatig geconfronteerd met falende jeugdhulp. In 1978 en 1979 had ik veelvuldig contact met het JAC-Rotterdam en Street-corner-werk in Rotterdam. Ik heb toen heel veel jongeren leren kennen, die door de Staat der Nederlanden op extreme wijze verwaarloosd waren.

Sinds 1982 is de kennis omtrent jeugdzorg zeer sterk toegenomen. De jongerenwerkers zijn veel beter opgeleid. Er is veel meer empirische kennis over hoe men beschadigde jongeren dient te behandelen. De samenleving is ook veel rijker dan in 1982. Men zou dus mogen verwachten, dat de jeugdzorg aanzienlijk beter is dan tussen 1966 en 1982.

Als ik afga op wat ik zelf heb meegemaakt en de berichten die mij de laatste jaren bereiken over de jeugdzorg, dan krijg ik de indruk dat jeugdzorg alleen maar slechter is geworden.

Jongeren hebben geen stemrecht, dus zijn ze politiek niet interessant.

Politici zijn vooral geinteresseerd in het winnen van de eerst volgende verkiezing en op het uitoefenen van macht.

In de tweede kamer zitten slechts enkele mensen die weten waar ze mee bezig zijn. In de afgelopen jaren heb ik behoorlijk wat emails en brieven aan kamerleden geschreven. De enige van wie ik intelligente antwoorden kreeg was Saskia Noorman - den Uyl (PvdA). Woordvoerders (geen kamerleden) van Groen Links en de SP gaven ook behoorlijk antwoord. De meest idiote antwoorden kwamen van CDA-kamerleden, die blijkbaar alleen in de kamer zitten als klapvee: Luid applaudiseren wanneer de fractieleider of de premier een scheet laat en vooral niet nadenken.

Wanneer ik stel:

"Jeugdzorg is crimineel"

dan doel ik niet op de mensen die werken in de jeugdzorg. Daar zullen echt wel wat rotte appels tussen zitten, maar de meeste mensen in de jeugdzorg doen wat ze kunnen. Het probleem zit hem vooral in de ambtenaren op het ministerie van justitie, in de mini-ster van justitie Donner (CDA) en in de leden van de tweede kamer. Zij zijn crimineel. De manier waarop zij omgaan met weerloze jongeren is ronduit weerzinwekkend. Het lijkt wel of zij collectief leiden aan chronische stompzinnigheid. Zij schijnen niet te beseffen, dat veel ouders psychisch zo ziek zijn, dat zij niet voor kinderen kunnen zorgen. Ook zijn ze niet bereid om kinderen van zieke ouders en kinderen met een psychiatrische stoornis (autisme, ADHD, etc.) voldoende hulp te bieden om kans te maken op een redelijk leven. Ze zijn blijkbaar ook te dom om het volgende in te zien:

• Als je kinderen van zieke ouders verwaarloost, is de kans groot dat zij hun levenlang problemen blijven veroorzaken. Hetzij als crimineel, hetzij als psychiatrisch patiënt. In beide gevallen worden de kosten voor de samenleving heel erg groot.
• Als je kinderen van zieke ouders voldoende hulp biedt, is de kans groot dat zij volwaardige leden van de samenleving worden. Dan kosten zij minder. En als belastingbetaler leveren ze ook nog wat op.
• Economisch bezien is het verwaarlozen van jeugdzorg een grote stommiteit.
• Sociaal en ethisch bezien is het verwaarlozen van jeugdzorg een misdaad tegen de menselijkheid. Er is geen moreel verschil tussen een regering in Afrika die niet optreedt tegen verkrachting van een deel van haar burgers en de nederlandse regering, die niet optreedt tegen de verwaarlozing, mishandeling en (in het bovenstaande geval) verkrachting van aan haar zorg toevertrouwde jongeren. Of misschien moeten we stellen, dat er wel een moreel verschil is. Een regering in Afrika heeft misschien niet de macht om op te treden, de nederlandse regering heeft dat zeker wel. Er is dus sprake van opzettelijke misdadigde nalatigheid jegens jongeren. Kan men dat als misdaad tegen de menselijkheid beschouwen? Wel als men jongeren als mensen ziet. Maar dat is misschien wel het probleem. Ik heb de indruk, dat de nederlandse politiek jongeren niet als (volwaardige) mensen ziet.
  • Anderhalve eeuw geleden werden vrouwen gezien als half-mensen of untermenschen. Zij hadden geen rechten. Hun vader of hun echtgenoot bepaalde wat goed was voor hun. Vaak beheerde een man de financiën van zijn vrouw. Het was een revolutie dat vrouwen zelfbeschikkingsrecht en later ook stemrecht kregen. Heel lang had men het christelijk dogma voor lief genomen, dat vrouwen te dom zijn om rechten te kunnen uitoefenen.
  • Nu is er een sociale revolutie nodig om te bereiken, dat kinderen worden gezien als volwaardige mensen met zelfbeschikkingsrecht. Kinderen worden nu nog behandeld zoals vrouwen anderhalve eeuw geleden. Zij zijn de untermenschen van onze samenleving. Zolang deze mentaliteit niet verandert, is goede jeugdzorg erg moeilijk of misschien zelfs onmogelijk.

Andreas

Ik ben beschikbaar voor brainstorm-sessies, lezingen en seminars. Klik hier voor meer informatie