Staat der Nederlanden
verkracht autistische jongen van 16

Dagblad van het noorden, 22 april 2006:
Een 16-jarige jongen werd door een TBS-er verkracht in jeugdgevangenis Het Poortje. De jongen zat er niet als crimineel maar omdat hij thuis niet te handhaven was.
Landsadvocaat Veldhuis namens de Staat der Nederlanden: Er is geen geestelijke schade toegebracht aan het slachtoffer.

Staat aanklagen:

Advocaten die mijn mening over de advocatuur hebben gelezen, zullen daar in meerderheid aanstoot aan nemen. Wie de schoen past, die trekke hem aan. Advocaten die het met mij eens zijn, roep ik op om pro deo de rechten van jongeren te gaan verdedigen.

Pro deo betekent: voor god. Pro deo werken betekent: werken zonder financiele vergoeding. Dit kun je doen "voor god", "voor de samenleving", "voor een betere wereld", etc. Ik roep advocaten (en andere grootverdieners) op om één dag in de week pro deo te werken voor een betere wereld.

In 1972 werd ik door een kindertehuis bij mijn moeder geplaatst, terwijl deze volgens psychiatrisch rapport niet in staat was kinderen op te voeden. Bij de thuisplaatsing werd gesteld, dat ik wel de intelligentie had om een opleiding te volgen, maar dat dat in de verwachte thuissituatie niet zou lukken. Die voorspelling is uitgekomen. De staat der nederlanden heeft mij dus feitelijk beroofd van de mogelijkheid om een universitaire opleiding te volgen en een normaal leven te leiden. Wat is daarvan de vervolgschade? 250.000 Euro? 1.000.000 Euro?

Ik zoek advocaten die mijn zaak en soortgelijke zaken aan rechters willen voorleggen. Mij gaat het niet om het geld. Indien er al een schadevergoeding volgt, zal ik deze ter beschikking stellen aan jeugdhulp.

Het doel is voor mij vooral om de Staat der Nederlanden kostenbewust te maken. Ze moet weten dat het schenden van de rechten van kinderen geld kost en dat de slachtoffers recht hebben op schadeloosstelling. Het verwaarlozen van jongeren en kinderen zou systematisch moeten leiden tot het uitbetalen van schadevergoeding. Als dat vaak genoeg gebeurt en de kosten hoog oplopen, ontstaat bij de politiek vanzelf het verlangen om meer aan preventie te doen en om jeugdzorg serieus te nemen.

Jeugdzorg veranderen:

Wanneer ouders niet in staat zijn om kinderen op te voeden, komt het kind onder toezicht van een voogdijvereniging. Dergelijke voogdijverenigingen vallen onder het ministerie van justitie. Ook jeugdinrichtingen vallen onder het ministerie van justitie.

Zijn kinderen van zieke ouders criminelen? Hebben zij "tucht en discipline" nodig of zorg en toewijding?

Zijn jongeren met een psychiatrische stoornis criminelen, die onder justitie zouden moeten vallen? Ben je een crimineel wanneer je ADHD hebt of autistisch bent?

Kan men van het ministerie van justitie zorg verwachten? Is men bij justitie niet meer gericht op het vangen en bestraffen van boeven en op "crime-fighting" dan op het geven van sociaal-wetenschappelijke hulp?

Naar mijn mening behoort jeugdzorg thuis bij het ministerie van sociale zaken. Ik stel voor om dat zo spoedig mogelijk te regelen.

Verder dient iedere jongere die uit huis geplaatst moet worden, onmiddelijk opvang te krijgen in een omgeving die voldoende bescherming biedt. Daarbij valt te denken aan:

• Noodopvang van enkele weken bij gastgezinnen, die daarvoor een ruimhartige vergoeding krijgen. In deze periode dient een diagnose gesteld te worden en een plan voor de toekomst van de jongere te worden opgesteld.
• Langdurige plaatsing in een gezinsvervangend tehuis voor langere tijd, indien dit wenselijk is voor de toekomst van de jongere. Hierbij mag men zich niet laten leiden door financiele motieven en ook niet door vals sentiment ten aanzien van de biologische ouders. Men dient te doen wat in het belang is van die jongere.
  • Ambtenaren zullen misschien grote gezinsvervangende tehuizen willen, liefst barakken zoals in een concentratiekamp. Dat is lekker goedkoop. Dit is niet in het belang van de jongeren.
  • Zelf denk ik eerder aan kleine tehuizen met plaats voor ca. 6 kinderen of jongeren midden in de samenleving. Dat kost wellicht meer. Dan verhogen we gewoon het tarief van de hoogste belastingschijf met 1%. Probleem opgelost. Een fatsoenlijke samenleving mag wat kosten. De grootverdieners mogen daar best wat offers voor brengen.
• Intensieve behandeling indien nodig. Dat vergt een groot aantal pedagogen, psychologen, speltherapeuten, etc. Dat kost geld. Het bespaart later veel geld in criminaliteitsbestrijding. De kosten gaan voor de baten uit.
  • Toen ik in 1972 thuis geplaatst werd, werd schriftelijk de afspraak vastgelegd, dat ik speltherapie zou krijgen. Na een half jaar stopte de speltherapie omdat de therapeute zwanger was. Er is nooit overwogen om op andere manier speltherapie te geven. Men heeft zich gewoon niet aan de afspraken gehouden en mij gewoon verwaarloosd.
• Iedere jongere krijgt één oudere (40+) manager toegewezen. Deze blijft in principe verbonden met die jongere totdat deze volwassen is.
  • Op de volgende pagina staat een beschrijving als voorbeeld hoe je jongeren niet moet behandelen. (Vijf voogden en voogdessen in minder dan zeven jaar en dan klagen dat je geen contact krijgt. Speltherapie afspreken en bij zwangerschap van de speltherapeute volledig ophouden met speltherapie.) Beschadigde jongeren hebben behoefte aan stabiliteit. Dat betekent, dat je ze een steunpunt geeft, waar ze de rest van hun jeugd op kunnen bouwen. Geen vrouw van 25 die zwanger kan worden, geen man van 25 die nog niet weet wat hij met zijn leven gaat doen. Gewoon een 40+ persoon met een stabiel leven. Ook dan kan het mis gaan. Die persoon kan overlijden, ziek worden, etc. Maar het is niet waarschijnlijk dat het in zeven jaar vijf keer fout gaat.
  • Voorgaande alinea sluit jeugdhulp door jonge volwassenen niet uit. Jonge hulpverleners kunnen tijdelijke hulp verlenen. Maar een permanent steunpunt in de zin van een 40+ hulpverlener is noodzakelijk om beschadigde jongeren voldoende vertrouwen te geven.
• Deze oudere manager neemt in feite de verantwoordelijkheid op zich voor de jongere. Hij/Zij is een manager zoals een manager voor artiesten en behartigt alle belangen van die jongere. Niets mag met die jongere gedaan worden, zonder instemming van deze manager. Indien andere hulpverleners het niet eens zijn met de beslissingen van de manager, wordt de zaak voorgelegd aan een kinderrechter.
• Deze manager heeft ook de plicht om de rechten van de jongere in juridische zin te verdedigen. Daarbij hoort ook het aanklagen van de Staat der Nederlanden, indien deze nalatig is.
  • In bovenstaand geval werd een autistische jongen van 16 opgesloten in een inrichting voor criminele jongeren. Pas na drie weken ging hij naar een niet-criminele groep. De hiervoor voorgestelde jongeren-manager zou in zo'n geval een kort geding tegen de staat aanspannen en elders opvang eisen op straffe van een dwangsom van een paar duizend euro per dag dat de staat in gebreke is. Een dergelijk hoog bedrag is nodig om de staat te dwingen. Het onderbrengen van een autistische jongen is kostbaar. De dwangsom moet aanzienlijk hoger zijn dan de kosten die de staat moet maken voor de gewenste opvang. Anders kunnen ambtenaren om budgettaire redenen kiezen voor goedkopere opvang of geen opvang en de dwangsom voor lief nemen.
• Soms wordt hulpverleners verweten, dat zij emotioneel betrokken raken bij hun pupillen. Dit zou "een goede behandeling" in de weg staan. Dergelijke uitlatingen worden vooral gedaan door juristen en mensen die meer oog hebben voor de financiën dan voor de belangen van mensen. Maar hoe kan een jongere vertrouwen krijgen in iemand die niet emotioneel betrokken is? Kinderen leren van hun ouders emotionele bindingen aan te gaan omdat ouders dat gewoonlijk zelf ook doen met hun kinderen. Hulpverleners die niet emotioneel betrokken raken bij de aan hun zorg toevertrouwde jongeren onthouden deze jongeren iets dat essentieel is voor hun groei naar volwassenheid. Bij hulpverleners die slechts gedurende een korte periode contact hebben met een jongere is dat nog acceptabel. Het is niet acceptabel als de manager van een jongere niet emotioneel betrokken raakt. Eigenlijk zou een jongeren-manager zijn jongeren moeten verdedigen alsof het zijn/haar eigen kinderen zijn.
  • In onze samenleving wordt emotionele betrokkenheid bij de uitoefening van het beroep vaak gezien als een zwakte. Een voetballer die liever bij Feyenoord of Ajax speelt dan voor een club elders tegen een veel hoger salaris, wordt meewarig bekeken. Een politicus die zijn hart laat spreken, wordt gezien als een ongeleid projectiel. Een advocaat die voor zijn cliënt door het vuur gaat, ook als deze hem niet kan betalen, wordt door zijn collega's gezien als de dorpsgek. Etcetera. Het is juist deze mentaliteit die onze samenleving zo ziek maakt. Wij hebben gedurende onze evolutie emoties ontwikkeld omdat ze nuttig zijn voor onze samenleving. Mensen die deze evolutie afwijzen en emotionele binding zien als een zwakte, zijn eigenlijk halve autisten. Men kan ze beter niet serieus nemen.

• In 1972 had ik een voogdes (Soepenberg) daarna twee voogden (Maarssen, Zijlstra) en in 1978 eerst een voogdes (van den Berg) en daarna een voogd (van Zeventer).
• Bij de overgang van Maarssen naar Zijlstra zou Maarssen me nog enige tijd begeleiden. Vervolgens kreeg ik van de ene op de andere dag te horen, dat hij me nooit meer zou zien. In 1982 kreeg ik inzage in stukken van de raad van kinderbescherming. Volgens deze stukken was in vergadering besloten, dat Maarssen dit zo zou doen om een schok bij mij te weeg te brengen. Ze konden namelijk geen contact met mij krijgen. In die vergadering werd gesteld, dat ik vermoedelijk super-suïcidaal zou worden. Het plan werd uitgevoered zonder extra begeleiding. Als ik had gereageerd volgens plan, had ik wellicht zelfmoord gepleegd en was er niemand geweest om dat te verhinderen. Een bizarre manier van hulpverlenen.
• In 1978 kreeg ik een voogdes (van den Berg). Juist toen ik enig contact begon te maken, vielen op 4 december directeur Schreurs, van den Berg en mijn nieuwe voogd van Zeventer bij me binnen. Het was gewoon een inval, er is geen ander woord voor. Directeur Schreurs was extreem beledigend en aanmatigend.
  • Ik neem aan dat ze de stunt met Maarssen nog eens wilden herhalen en wilden zien of ik nu wel zelfmoord zou plegen. Inplaats van mezelf op te hangen zegde ik het vertrouwen in de voogdijvereniging Kinderzorg op.
• Bij het volgende contact met van Zeventer heb ik geweigerd met hem te spreken. Vervolgens begon directeur Schreurs mij te treiteren. Toen ik via de raad voor kinderbescherming bij familie werd geplaatst, weigerde Schreurs de wettelijke vergoeding aan dat gezin te betalen. Ik ben toen naar het kantoor van de voogdijvereniging (Kinderzorg) gegaan en heb zijn kantoor bezet. De politie moest me daar weghalen. Daarna kwam het geld wel. Toen ik korte tijd later in een kraakpand terecht kwam, weigerde Schreurs mij een uitkering te geven. De kinderrechter moest er aan te pas komen om dit te regelen. Daarbij oordeelde de kinderrechter tevens, dat ik naar een andere voogdijvereniging zou gaan. (Pro Juventute.) Sindsdien ben ik correct behandeld.
  • Vermoedelijk ben ik een uitzondering dat ik al op 17-jarige leeftijd mijn rechten kon verdedigen en voogdijvereniging Kinderzorg de baas kon. De meeste jongeren zouden aan dergelijke "zorg" kapot zijn gegaan.
  • Kinderzorg is een extreem voorbeeld. In de tijd waarover ik hier schreef kwamen ze vrij vaak negatief in de publiciteit wegens wantoestanden met aan hun zorg toevertrouwde jongeren.

30 april 2006

Minister van justitie Donner geeft verkrachte jongen geen behoorlijke hulp.

In het bovenstaande geval besloot de rechter om het ministerie van justitie een week de tijd te geven om een behoorlijke instelling te vinden. Het ministerie kwam met twee plekken, die volgens de ouders en de advocaat niet voldeden. Het ministerie heeft niet gekeken naar eerdere door de ouders en een deskundige aangedragen geschikte behandelmogelijkheden. De jongen zit inmiddels vijf maanden in het Poortje en krijgt daar geen behandeling. De advocaat van de jongen eist nu 500 euro per dag dat minister Donner in gebreke is.

Ik stel voor, dat de rechter die eis volledig inwilligt, en dat de kosten afgetrokken worden van het salaris van minister Donner. Een soort prestatie-contract met de minister. Kijken hoe snel het dan geregeld wordt.

Hoe ver moet het gaan voordat een mini-ster moet aftreden? Op het ministerie van justitie is het voortdurend mis. Ambtenaren die Verdonk en Donner voorliegen, Donner en Verdonk die steeds opnieuw de kamer onwaarheden vertellen (voorliegen), ...

Stel je eens voor:

Jij bent minister van justitie. Je weet niets van bovenstaande verkrachtte jongen, maar je leest dat vorige week zaterdag in de krant. Wat doe je dan?

Ik zou meteen de telefoon pakken en de verantwoordelijken zouden zich maandagochtend 8.00 uur melden in mijn kantoor. Dezelfde ochtend zou een ambtenaar belast zijn met de opdracht om binnen drie dagen deze zaak grondig te regelen en de schade te herstellen. En die ambtenaar zou maar beter niet kunnen falen. ...

Donner is blijkbaar helemaal niet geinteresseerd. Zijn advocaat mag stellen, dat de jongen geen geestelijke schade heeft opgelopen door de verkrachting en vijf maanden opsluiting in een jeugdgevangenis. Is dit niet het onbevoegd stellen van een medische diagnose? Gedraagt de landsadvocaat zich niet als de eerste de slechtste kwakzalver ???

Feitelijk is hier sprake van zeer ernstige schending van de mensenrechten. De jongen heeft geen misdaden gepleegd maar is simpelweg thuis niet te handhaven. Als gevolg daarvan zit de jongen al vijf maanden (VIJF MAANDEN !!!) in een jeugdinrichting, waarvan drie weken in een groep met zware criminelen. In die groep wordt hij dan ook nog verkracht. Hoe ver kan de minister gaan met het schenden van mensenrechten? Of zijn 16-jarigen geen mensen? Word je pas mens als je stemrecht krijgt?

Sinds Donner en Verdonk de baas zijn bij justitie presteren we als land qua mensenrechten op het niveau van een gemiddels afrikaans land. Maar bij gemiddelde afrikaanse landen is dat onmacht van de overheid, in Nederland gaat het om pure onwil en desinteresse.

De vraag is, waarom dit zo kan doorgaan. Ik roep D66 op eindelijk eens ruggegraat te tonen, tot bezinning te komen en de stekker uit dit kabinet te trekken. Het volgende kabinet zou dan eens grondig moeten reorganiseren bij justitie. In ieder geval zou jeugdzorg en kinderrecht uit handen van justitie moeten worden genomen en geheel bij sociale zaken moeten worden ondergebracht.

Naschrift 12 maart 2009

Sinds ik het bovenstaande schreef moesten Donner en Verdonk aftreden wegens de brand in een asielzoekercentrum bij Schiphol. Korte tijd later werd Donner mini-ster van sociale zaken en werkgelegenheid. Blijkbaar heeft hij de brandweer en artsen zoveel werk bezorgd, dat hij mag proberen heel nederland aan het werk te krijgen.

Na het afbranden van het asielzoeker-verknisper-centrum van Rita Verdonk werd een asielzoeker vervolgd en veroordeeld wegens moord. Hij had een sigaret gerookt en daardoor was het asielzoeker-verknisper-centrum van Rita Verdonk in brand gevlogen en werden diverse asielzoekers levend verbrand. Deze asielzoeker kon er niets aan doen dat het asielzoeker-verknisper-centrum van Rita Verdonk niet brandveilig was. De brandweer had er voor gewaarschuwd, de gemeenteraad wilde het asielzoeker-verknisper-centrum van Rita Verdonk sluiten, maar werd overruled door Donner en Verdonk. Wat nu echt onbegrijpelijk is, is dit: Waarom zijn Donner en Verdonk niet strafrechterlijk vervolgd wegens moord met voorbedachte rade???

Inmiddels is uit diverse onderzoeken gebleken, dat de brand elders is ontstaan en dat de veroordeelde asielzoeker de brand niet veroorzaakt heeft. Ook al zou zijn sigaret de brand veroorzaakt hebben, dan had hij nog niet veroordeeld mogen worden. De staat is verantwoordelijk voor de brandveiligheid, niet een gedetineerde. Daarnaast bleek het personeel niet adequaat gehandeld te hebben, bleek de toegang tot het complex voor hulpdiensten ontoereikend, waardoor hulpdiensten hun werk niet goed konden doen. De enige die veroordeeld is, is een onschuldige asielzoeker. De conclusies zijn onvermijdelijk:

• De staat der nederlanden is een criminele organisatie.
• Balkenende is de 'Capo di tutti Capi'.

De staat der nederlanden is een criminele organisatie.

Donner is schuldig aan verkrachting van een 16-jarige jongen en aan moord met voorbedachte rade op diverse asielzoekers. Voor de brandmoord op asielzoekers moest hij aftreden, korte tijd later kreeg hij een nieuw baantje als mini-ster van sociale zaken en werkgelegenheid. Zijn ze in politiek Den Haag zo wanhopig dat men een moordenaar en verkrachter tot mini-ster benoemt? Of wil Balkenende het liefst gewetenloze schurken om zich heen hebben?

Is het juist dat ik Donner veroordeel wegens verkrachting en moord?

Afgaande op het beleid van het Openbaar Ministerie luidt het antwoord: Ja, dat is volledig juist!

In mei 2008 vloog een scheepswerf in brand. Drie brandweerlieden kwamen om door een constructiefout van het gebouw en door onbekendheid van de brandweer met dit type gebouw. De eigenaar werd door het Openbaar Ministerie beschuldigd van moord op de drie brandweerlieden. De eigenaar zou namelijk zelf met de elektriciteit gerommeld hebben en daardoor zou de brand zijn ontstaan. Klaarblijkelijk leiden ze bij het OM collectief aan gekke mensen ziekte (GMZ). Preventief ruimen lijkt me de beste oplossing. Gewoon met zijn allen in een grote vrachtwagen en dan naar een afvalverwerkingsbedrijf. Of drijf ik nu een beetje over ???

Aangezien Donner lange tijd de baas was van dat zooitje ongeregeld bij het OM, en omdat het OM erg weinig nodig heeft om mensen te beschuldigen van moord, is het volkomen terecht om Donner te veroordelen wegens moord met voorbedachte rade en van verkrachting van een 16-jarige jongen. En dat is slechts het topje van de ijsberg. Dat verbrande asielzoekers door moord om het leven gekomen zijn, heeft de rechter bevestigd. Dat Donner en Verdonk op de hoogte waren van de onveiligheid is onomstotelijk bewezen. Er is dus sprake van voorbedachte rade. Vermoedelijk was het niet de bedoeling van Donner om asielzoekers levend te verbranden. Maar de veroordeelde asielzoeker had ook niet de intentie om zijn mede-asielzoekers te verbranden, toen hij een sigaretje rookte. Toch is hij veroordeeld wegens moord.

Volgens artikel 1 van de grondwet is het maken van onderscheid op welke grond dan ook verboden. Donner en de asielzoeker dienen op gelijke wijze te worden beoordeeld. Passen we het oordeel van de rechter toe op Donner, dan dienen we Donner te veroordelen wegens meervoudige brandmoord met voorbedachte rade. Plus verkrachting van een 16-jarige jongen. Donner behoort strafrechterlijk te worden vervolgd en veroordeeld te worden voor vele jaren gevangenisstraf. Hetzelfde geldt vanzelfsprekend voor Rita Verdonk.

• De rechtsongelijkheid tussen gewone nederlanders enerzijds en mini-sterren en andere politieke kopstukken anderzijds ondermijnt het vertrouwen in de rechtstaat.
• Elders schreef ik:
  

  Feitelijk opereert het OM als 'een staat binnen de staat'. Als een mini-ster van justitie het OM probeert aan te pakken, wordt deze mini-ster door haar eigen ambtenaren onderuit gehaald. Als kamerleden te bij de hand gaan doen, worden ze onder druk gezet. De meeste kamerleden hebben wel iets dat niet openbaar gemaakt mag worden. Als de politiek onafhankelijk was, zou de tweede kamer al lang een parlementaire enquete hebben gehouden aangaande het optreden van het Openbaar Ministerie.

• Als Nederland een republiek zou zijn en we zouden bananen kweken, zou men Nederland een 'bananenrepubliek' kunnen noemen. Als synoniem van 'bananen-republiek' kunnen we beter spreken van 'aardappel-koninkrijk'. Of 'Noord-Korea aan de Noordzee'.

Andreas

Ik ben beschikbaar voor brainstorm-sessies, lezingen en seminars. Klik hier voor meer informatie